Öyle bir kıskanıyorum ki çatlıcam sanki o derece Allahım bu nasıl bir derttir bana çektiriyorsun anlamadım gitti.Hani şu parklarda çiftler vardır ya yan yana oturmuş bir şekilde.Biz ha pardon o eskide kaldı değil mi ? Eskiden biz de bir ara ele ele yürürdük gülüp gülüp geçiyorduk o parkın içinden.Ne yazık ki eskide kaldı şimdi o eski günler geri gelir mi hiç geçti bir kere.Ben mi yeni geçiyorum o parkın yanından ellerim cebimde kendi yalnızlığım'da boğularak.Yok mu kimse kurtarıcak beni bu çaresiz dertten.Bak sen'siz yok ne haldeyim kendime kendime derman olmaya çalışıyorum.Ne olursa olsun insanız bizde yoruluyoruz kendi içimizde dinlenmek istiyoruz tabi lakin bu seferde hayat çıkıyor sırtımıza şöyle diyor bize sanki çekilecek başka derdimiz yok gibi dur daha bitmedi. /Emre Erdem/